ΘΕΑΤΡΙΚΟ
"Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη"
(Όπου υπάρχει αγάπη)
Όπου υπάρχει αγάπη
Παιδί 1 : Παιδιά, παίζουμε μπαλίτσα;
Παιδί 2 : Ναι, αμέ!
Παιδί 3 (Νίκος) : Άντε, ώρα ήτανε!
Παιδί 4 : Τώρα που καλοκαίριασε και δεν έχουμε και σχολεία, θα χορτάσουμε μπάλα!
Παιδί 5 : Χορταίνεις, μωρέ, το παιχνίδι; Μπαλίτσα κι άγιος ο Θεός!
Παιδί 1 : Ωραία, ελάτε να χωριστούμε.
Παιδί 2 : Κάτσε να φωνάξω και τον Γιάννη να παίξει μαζί μας. Γιάννη, έλα! Θα παίξουμε μπάλα!
Γιάννης : Έρχομαι!
Νίκος : Α, εγώ, αν έρθει αυτός, φεύγω!
Παιδί 3 : Γιατί, βρε;
Νίκος: Γιατί προχτές στο σχολείο με έσπρωξε και χτύπησα! Κι όχι τίποτα άλλο, γελάγανε και τα κορίτσια!
Παιδί 4 : Έλα, μωρέ. Πάνω στο παιχνίδι έγινε! Αφού όλοι μαζί παίζαμε!
Νίκος : Δε ξέρω τι μου λέτε, αν παίξει αυτός, έφυγα!
Παιδί 1 : Και πώς θα χωριστούμε σε ομάδες, βρε έξυπνε;
Παιδί 2 : Καλά λέει, είμαστε 5, δε θα είναι ίσες οι ομάδες έτσι!
Γιάννης : Καλά, βρε παιδιά, μην τσακώνεστε! Δεν πειράζει. Εξάλλου δεν είχα και πολύ όρεξη να παίξω. (Φεύγει και κάθεται παραπέρα μόνος και στεναχωρημένος)
Παιδί 3 : Καλά, τι σε έπιασε;
Νίκος : Πείτε ό,τι θέλετε. Εγώ, αν παίξει αυτός, έφυγα. Εξάλλου η μπάλα δική μου είναι, ό,τι θέλω κάνω!
(Τρία κορίτσια μπαίνουν στη σκηνή)
Κορίτσι 1 : Παιδιά, τι κάνετε; Τι παίζετε;
Κορίτσι 2 : Από ό,τι βλέπω… τίποτα!
Κορίτσι 3 : Πάλι τσακώνεστε εσείς;
Παιδί 3 : Θέλουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο αλλά ο Νίκος μας απειλεί ότι δε θα παίξει και θα μας πάρει και τη μπάλα επειδή φωνάξαμε και τον Γιάννη στην παρέα!
Κορίτσι 1 : Και γιατί, παρακαλώ;
Νίκος : Με είχε πειράξει στο σχολείο κι εγώ αυτά ούτε τα σηκώνω, ούτε τα ξεχνάω!
Κορίτσι 2 : Σιγά, βρε βαρύμαγκα!
Κορίτσι 3 : Τώρα τι πείσματα είναι αυτά;
Κορίτσι 1 : Μα, καλά, δεν έχει πει η δασκάλα να παίζουμε όλοι μαζί αγαπημένοι;
Νίκος : Στο σχολείο, όχι εδώ!
Κορίτσι 2 : Παντού! Τι εδώ κι εκεί;
Κορίτσι 3 : Με όλους πρέπει να μοιραζόμαστε την αγάπη! Το λέει κι ο παππούλης στην εκκλησία!
Νίκος : Έτσι νομίζεις εσύ! Εγώ αγαπώ πολλούς, τη μαμά μου, τον μπαμπά μου, τον θείο μου… Αλλά αυτόν που μου έκανε κακό ούτε και πρόκειται να τον αγαπήσω ποτέ! Είμαστε εχθροί πια!
Παιδί 1 : Τι εχθροί, μωρέ; Αφού ό,τι έγινε, έγινε καταλάθος!
Παιδί 2 : Και σου ζήτησε και συγγνώμη!
Παιδί 3 : Μάλλον δεν ξέρεις τι είναι αγάπη, ούτε και φαίνεται να ακούς τα λόγια του παπα-Γιώργη στην εκκλησία.
Κορίτσι 2 : Τα καλά παιδιά μοιράζονται την αγάπη με όλους!
Κορίτσι 3 : Αγάπη να σκορπάς, αγάπη να μαζεύεις, λέει η γιαγιά μου!
Παιδί 4 : Α, να τος! Πάνω στην ώρα έρχεται για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη! Παπα-Γιώργη! Παπα-Γιώργη!
(Ο παπα-Γιώργης έρχεται κοντά στα παιδιά)
παπα-Γιώργης : Καλησπέρα, παιδιά μου! Τι κάνετε; Παίζετε; (τα κοιτάζει λίγο πιο προσεκτικά) Μα, τι βλέπω; Σαν να είστε λίγο αναστατωμένα! Τι πάθατε;
Κορίτσι 1 : Τσακώνονται πάλι τα αγόρια!
Παιδί 2 : Όχι, όλα! Μόνο ο Νίκος γκρινιάζει!
Παιδί 3 : Ναι, δε θέλει να παίξει μαζί μας ο Γιάννης γιατί τάχα έχει θυμώσει μαζί του και δεν τον συμπαθεί καθόλου!
Παιδί 4 : Ναι, τον θεωρεί εχθρό του, λέει!
παπα-Γιώργης : Είναι όπως τα λένε, Νίκο μου;
Νίκος : Ναι. Εξάλλου αγαπάω πάρα πολλούς ανθρώπους, νομίζω ότι αυτό είναι αρκετό ακόμα για το Θεό!
παπα-Γιώργης : Μεγάλη κουβέντα αυτή! Θέλετε να σας πω μια ιστορία για να καταλάβετε τι είναι αγάπη για τον Θεό μας και πώς πρέπει να ζούμε εμείς οι άνθρωποι;
Παιδιά : Θέλουμε!
παπα-Γιώργης : Καθίστε να ακούσετε. (Τα παιδιά κάθονται στην άκρη της σκηνής κι απέναντι από τον παπά) Κάποτε, ένας άνθρωπος που διάβαζε τους Νόμους και τις Γραφές, ρώτησε τον Χριστό μας τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Εκείνος του είπε ότι πρέπει να αγαπάει τον Θεό αλλά τον πλησίον του, όπως αγαπά τον εαυτό του. Όταν εκείνος τον ξαναρώτησε ποιος είναι ο πλησίον του, ο Χριστός του διηγήθηκε μια ιστορία.
(Στρέφουν το βλέμμα τους στη σκηνή. Από το βάθος προβάλλει ένας άνθρωπος που πλησιάζει στο κέντρο της σκηνής)
Ισραηλίτης : Όλο δουλειά και δουλειά. Εγώ, ένας πολίτης του Ισραήλ, πρέπει τώρα να τρέχω από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ κάθε λίγο και λιγάκι! Λες και δε μου φτάνουν όσα έχω στο κεφάλι μου!
(Σε ένα σημείο της σκηνής είναι κρυμμένη μια ομάδα ληστών)
Ληστής 1 : Μάγκες, γρήγορα!
Ληστής 2 : Κάποιος έρχεται!
Ληστής 3 : Και φαίνεται και λεφτάς! Κάντε ησυχία και ετοιμαστείτε!
(Με μια γρήγορη κίνηση τον περικυκλώνουν)
Ληστής 1 : Σε πιάσαμε!
Ληστής 2 : Παραδώσου γιατί θα πεθάνεις!
Ισραηλίτης : Ποιοι είστε; Τι θέλετε από εμένα;
Ληστής 3 : Εσύ τι λες να θέλουμε; Γρήγορα! Δώσε τα λεφτά σου κι ό,τι άλλο έχεις!
Ισραηλίτης : Τι λεφτά, βρε παιδιά; Φτωχός άνθρωπος είμαι! Στη δουλειά μου πάω!
Ληστής 1 : Μην τον ακούτε! Για να πηγαίνει από αυτόν εδώ το δρόμο, σίγουρα πηγαίνει στην Ιεριχώ για εμπόριο!
Ληστής 2 : Πρέπει να έχει πολύ χρήμα!
Ληστής 3 : Απάνω του!
(Οι ληστές τον χτυπούν και τον αφήνουν κατάχαμα, αφού του πήραν τα ρούχα και τα χρήματα. Τρέχουν να εξαφανιστούν)
Ισραηλίτης : Ω, Θεέ μου! Πονάω πολύ! Βοήθεια, ακούει κανείς;
(Από το μονοπάτι περνάει ένας Ιερέας)
Ιερέας : Ω, Θεέ μου, πόσο σε ευχαριστώ που με αφήνεις να σε υπηρετώ! Ξέρω όλους τους νόμους, όλους τους ύμνους σου, σίγουρα θα με έχεις στο Παράδεισο δίπλα σου, όταν πεθάνω! (Πλησιάζοντας βλέπει τον χτυπημένο) Μα, τι βλέπω; Ένας άνθρωπος!
Ισραηλίτης : Βοήθεια, Ραβίνε μου! Με χτύπησαν ληστές!
Ιερέας : Ληστές; (Στρέφει το βλέμμα του στο κοινό) Θεέ μου, μπορεί να βρίσκονται ακόμα εδώ, λες να μου επιτεθούν; Κάτσε να φύγω όσο είναι ακόμα καιρός! (Απευθύνεται πάλι στον Ισραηλίτη) Πάω να φέρω βοήθεια! Εξάλλου δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας! Μια γρατσουνίτσα είναι, βρε! Τι άλλο να πάθεις; (λέει και φεύγει τρέχοντας)
(Μπαίνει στη σκηνή ένας Λευίτης)
Λευίτης : Ωραία ησυχία έχει εδώ. (Ξαφνικά βλέπει τον χτυπημένο) Μα, τι βλέπω; Ένας άνθρωπος! Και είναι και χτυπημένος! Κι από τα ρούχα του μου φαίνεται και δικός μας! Βρε, δικός μας, ξεδικός μας, κάτσε να φύγω εγώ γιατί δε θέλω μπλεξίματα! Έχουμε και δουλειές! Εξάλλου ο Θεός θα τον φροντίσει, αν Αυτός κρίνει ότι το αξίζει! (Φεύγει τρέχοντας)
(Μπαίνει στη σκηνή ένας Σαμαρείτης)
Σαμαρείτης : Ας έχω το νου μου καλύτερα, είναι λίγο επικίνδυνος ο δρόμος αλλά τι να κάνεις που πρέπει να πάω γρήγορα στην Ιεριχώ! (Βλέπει τον Ισραηλίτη) Μα, τι βλέπω; Ένας άνθρωπος πεσμένος στη γη! Χτυπημένος! Και από τα ρούχα του καταλαβαίνω ότι είναι Ισραηλίτης! Οι Ισραηλίτες είναι εχθροί μας! Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι που τον βλέπω έτσι αλλά δε μπορώ, τον λυπάμαι τον φουκαρά. Εξάλλου όλοι παιδιά του ίδιου Θεού είμαστε! (Τον πλησιάζει) Φίλε μου, είσαι καλά; Τι σου συνέβη;
Ισραηλίτης : Καλέ μου άνθρωπε, πονάω πολύ! Με χτυπήσανε τρεις ληστές και με κλέψανε! Βοήθησέ με!
Σαμαρείτης : Μη φοβάσαι, φίλε μου. Θα σε βοηθήσω. Έλα, κρατήσου από εμένα, θα σε πάω σε ένα ασφαλές μέρος μέχρι να γίνεις καλά.
(Τον πηγαίνει έξω από τη σκηνή. Ξαναμπαίνουν σε ένα μέρος που μοιάζει με ξενοδοχείο)
Σαμαρείτης : Είναι κανείς εδώ;
Πανδοχέας : Τι είναι; Τι πάθατε;
Σαμαρείτης : Τον χτύπησαν ληστές. Δεν είναι καλά. Χρειάζεται γιατρό.
Πανδοχέας : Ελάτε να τον πάω σε ένα δωμάτιο. (Παίρνει τον χτυπημένο και τον βγάζει έξω από τη σκηνή) Εντάξει, για την ώρα ο φίλος σας.
Σαμαρείτης : Άκου εδώ. Φώναξε έναν γιατρό και φρόντισέ τον μέχρι να γίνει καλά.
Πανδοχέας : Πανδοχείο έχω, άνθρωπέ μου, όχι ίδρυμα! Τι με ενδιαφέρει εμένα; Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά; Εγώ; Δε σφάξανε!
Σαμαρείτης : Θα κάνεις ό,τι σου λέω. Θα τον αφήσεις να μείνει εδώ μέχρι να γίνει καλά. Εγώ θα συνεχίσω για την Ιεριχώ που έχω κάτι δουλειές και, όταν γυρίσω, θα σε πληρώσω για όλα σου τα έξοδα και θα σου δώσω και τα διπλάσια από όσα χρεώνεις το δωμάτιο τη βραδιά. Σύμφωνοι;
Πανδοχέας : Ε, τώρα αλλάζει το πράγμα! Σύμφωνοι! Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι! Τα διπλάσια είπαμε, εντάξει;
Σαμαρείτης : Εντάξει, εντάξει…
(Φεύγουν από τη σκηνή)
παπα-Γιώργης : Κι έτσι ο άτυχος άνθρωπος έγινε καλά. Για πείτε μου τώρα, ποιος από όλους είναι αυτός που θα πάει στο Παράδεισο;
Παιδί 3 : Ο Σαμαρείτης.
παπα-Γιώργης : Αυτό μας ζητάει ο Θεός παιδιά μου, να αγαπάμε όλον τον κόσμο και, αν πιστεύουμε ότι κάποιος μας έχει βλάψει, να τον συγχωρούμε για να γίνουμε όλοι οι άνθρωποι μια μεγάλη παρέα!
Παιδί 2 : Πόσο όμορφα μας τα είπες, παππούλη!
Κορίτσι 1 : Πόσο ξεκάθαρα γίνανε όλα! Αγάπη σημαίνει να μην υπάρχει εγωισμός, το καταλάβατε; Ε, βάλτε το στο μυαλό σας!
Παιδί 4 : Καλά όλα αυτά, θ πάμε να παίξουμε τώρα;
Νίκος : Εγώ θα παίξω μόνο αν παίξει μαζί μας κι ο φίλος μου ο Γιάννης. Συγγνώμη, Γιάννη.
(Τα δύο παιδιά δίνουν τα χέρια)
Κορίτσι 1 : Όπου υπάρχει αγάπη, τα προβλήματα έχουν λύσεις.
Κορίτσι : Όπου υπάρχει αγάπη, οι άνθρωποι είναι φίλοι!
Κορίτσι 3 : Όπου υπάρχει αγάπη, τα παιδιά παίζουν όλα μαζί!
Αγόρι 1 : Όπου υπάρχει αγάπη, εκεί είναι ο Θεός κι ο παράδεισος!
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου